♻️ آیت الله #مجتهدی‌تهرانی (ره):سعی کنید بعد از نماز مقداری تعقیب بخوانید

و زود بلند نشوید و بروید
حضرت آیت الله حاج میرزا علی هسته ای(ره) با همان لهجه شیرین اصفهانی خود می فرمود:
🎈بادبادک، بی دنباله بالا نمیره، نماز هم بدون تعقیب بالا نمی رود.
💟برخی تعقیبات مشترکه بعد از نماز
👌دعا کردن

👌ذکر تسبیحات حضرت زهرا(س)

👌خواندن سوره حمد و آیت الکرسی

👌سه مرتبه: استغفرالله الله الذی لا اله الا هو الحی القیوم، ذوالجلال والاکرام و اتوب الیه

​
«در فصل بهار كه طبيعت از نو، خرم و با نشاط مي‌شود و همه ما به دامن طبيعت مي‌رويم، مواظب باشيم كه دل‌بسته به خود پديده‌ها نشويم و لذت و ابتهاج ما ابتهاج به پديده‌ها نباشد؛ چون اين پديده‌ها آفِل و غروب‌كننده هستند و اگر به آنها دل بستيم، در متن طلوعشان در دل ما غصه و حزن را سبز مي‌كنند. 
👈 ابتهاج ما ابتهاج به آيات الله باشد. كسي كه دل‌خوش به آيات است، مي‌بيند که آيات خدا افول‌پذير نيستند؛ بلکه آيه‌اي مي‌رود و آيه ديگري جايگزين آن مي‌شود و اصلاً نوع انبساطش، انبساط ديگري است…».

📝 استاد سیدمحمّدمهدی میرباقری، ۹۳/۱/۹

 «كسي كه در بهار به زيبايي بهار تكيه مي‌كند، او حتماً بايد غصه پاييز را بخورد. به خصوص آدمي كه چهار فصل را با هم مي‌بيند، در همان بهار غصه پاييز را مي‌خورد، نه اينكه پاييز كه رسيد، تازه غصه سراغ انسان بيايد! 

اگر ما به تكيه‌گاهي تكيه كنيم كه نمي‌تواند آدم را نگه دارد، مضطرب مي شويم. ناامني‌هاي ما به‌خاطر شرك است؛ ما وقتي به غيرخدا تكيه مي‌كنيم، مستحق ناامني و اضطراب هستيم؛ چون اين تكيه‌گاه، تكيه‌گاه حقیقی نيست و عامل اضطراب ما است».
📝 استاد سیدمحمدمهدی میرباقری،

✨آیت الله مجتهدی‌تهرانی (ره):
🍃فشار زندگی را تحمل کنید، که این از گنج های بهشت و از گنج های خوبی است.
🍃دنیا سختے دارد، فشار دارد، پس صبر کنید
🍃مرتب پیش این و آن ننشین و شکایت نکن. از خدا گله و شکایت نکن که « خدایا، چرا مرا اینجوری کردی؟ چرا سنگ بہ در بسته مےبارد؟»

صبر و ظفر هردو دوستان قدیمند🌹

آیت الله بهجت پیرامون غنی شدن؛ 
کسی که می خواهد روزی اش فراوان شود،و کسب و کارش برکت افتد این ذکر را بسیار بگوید و در آغاز و پایان آن هم، یک صلوات بفرستد… (أَغنِنی بِحَلالِِکَ عَنِ حَرامِکَ، وَ بِفَضلِکَ عَمَّن سِواک: خدایا! مرا به وسیله حلالت از حرام خویش بی نیاز کن، و با فضل و بخشش خودت، از هر چه غیر خودت بی نیاز ساز!)
[گوهرهای حکیمانه ،  آیت الله بهجت  ،ج14]