​
«در فصل بهار كه طبيعت از نو، خرم و با نشاط مي‌شود و همه ما به دامن طبيعت مي‌رويم، مواظب باشيم كه دل‌بسته به خود پديده‌ها نشويم و لذت و ابتهاج ما ابتهاج به پديده‌ها نباشد؛ چون اين پديده‌ها آفِل و غروب‌كننده هستند و اگر به آنها دل بستيم، در متن طلوعشان در دل ما غصه و حزن را سبز مي‌كنند. 
👈 ابتهاج ما ابتهاج به آيات الله باشد. كسي كه دل‌خوش به آيات است، مي‌بيند که آيات خدا افول‌پذير نيستند؛ بلکه آيه‌اي مي‌رود و آيه ديگري جايگزين آن مي‌شود و اصلاً نوع انبساطش، انبساط ديگري است…».

📝 استاد سیدمحمّدمهدی میرباقری، ۹۳/۱/۹