نمـازگزار باید نخسٺ وضۅ بسازد و تں و پوشاڪ او پاڪ باشد تا بتواند در پیشگاه خـدایش بار یابـد و با او سخں بگوید ڪه
” پاڪ شو اول و پس دیده بر آن پاڪ انداز"،
و ڪم ڪـم آگاه مے شود ڪه جان نمازگـزار هـم باید ماننـد تں و پوشاڪ او پاڪ باشد.
و چوں جـان آدم پاڪ شده است آنچہ که از او پدید می آید پاڪ خواهد بود ڪہ
” از کوزه هماں برۅن تراود ڪه در اوسٺ"؛
پـس نمازگـزار راستیـن، پنهـان و آشکـار او، درون و بیرون او، دستــ و دهن او، اندیشـہ ها و پیشـہ های او، خواستـہ ها و کار و ڪوشش او همـ ه پاڪ اند.
هزارویک کلمه/ج٢، ص٣٧٨
علامـہ حسن زاده آملـے
موضوعات: علما و بزرگان, نماز
لینک ثابت