تقدیم به جانـــبازان سرافرازوطنم
        (تقصیرتونبود!!!)
میخواستم ازتوبگویم ودیوارهای سردشهر

    که غرورشکسته ات را

     به حقارت ایستاده اند

دیوارها…!

   که دریکنواختی وروزمرگی غرقند

وبه هررنگی که رنگشان کننددرمی آیند

    وتوچقدرسرت را

محکم به سینه دیوارهاکوبیدی

    شایدبه خودبیایند

   امانه

 دیواردیواراست!!!
       میخواستم ازچشمهایت بگویم

که درارتعاش خمپاره هاترک برداشتند

  وتاابد…باران راهم برایت

 پروبال سوخته تعبیرکرده اند

  وحالاازآسمان……..اززمین

  وحتی گلهای یاس اتاق فاطمه

بوی باروت میبارد

   وباروت برایت بهترین عطرعالم شده

آنهانمیدانند

آری آنها،،،دیوارهارامیگویم…..نمیدانند

یک گردان رفتن….دونفربرگشتن یعنی چه

یک گردان رفتن 

        ویک گردان برنگشتن یعنی چه؟!!!

وقتی ستاره ها

روی سیم خاردارهادست وپامیزنند

چه برسرآسمان می آید
آنهامیخواهندادبیات جنونت را

باواژه های پست مدرن معناکنند

گیج میشوند…..هنگ میکنند

وبه تومیگویند………..دیوانه!!!
تقصیرتونبودکه انفجارخمپاره ها

تاروپودت رادرهم کشید

       ونسخه جنونت راپیچید

تقصیرتونبودکه بال پرستوهارا

درسه راهی شهادت قیچی کردند

تقصیرتونبودنخلهای اروندرا

    زنده زنده سربریدند

[باورکن باورت سخت است

قفل…..قفس…..درهای بسته

واژه هایی که برایت غریبه اند

که روح تو….فراتراززمان ومکان

سربه هردیاری که بخواهدمیگذارد

        توزودترازمردم شهر

      به آسمان خواهی رسید

آخرتودراین رفت وآمدهاشاهراه آسمان راپیداکرده ای

مادرم میگوید:

توروزی هزاربارمیمیری وزنده میشوی

راست میگفت

           

         راستی مجنون زخمی  

  روحت راپشت کدام خاکریزجاگذاشته ای🌷🌷🌷

​

در زیارات و کلماتی که از ائمه علیهم‌السّلام راجع به اباالفضل العبّاس رسیده است، روی دو جمله تأکید شده است: یکی بصیرت، یکی وفا.

بصیرت اباالفضل العبّاس کجاست؟ همه یاران حسینی، صاحبان بصیرت بودند؛ اما او بصیرت را بیشتر نشان داد. در روز تاسوعا، مثل امروز عصری، وقتی که فرصتی پیدا شد که او خود را از این بلا نجات دهد؛ یعنی آمدند به او پیشنهاد تسلیم و امان‌نامه کردند و گفتند ما تو را امان میدهیم؛ چنان بر خورد جوانمردانه‌ای کرد که دشمن را پشیمان نمود. گفت: من از حسین جدا شوم!؟ وای بر شما! اف بر شما و امان‌نامه شما! نمونه دیگرِ بصیرت او این بود که به سه نفر از برادرانش هم که با او بودند، دستور داد که قبل از او به میدان بروند و مجاهدت کنند؛ تا این‌که به شهادت رسیدند. میدانید که آنها چهار برادر از یک مادر بودند: اباالفضل العبّاس -برادر بزرگتر- جعفر، عبدالله و عثمان. انسان برادرانش را در مقابل چشم خود برای حسین‌بن‌علی قربانی کند؛ به فکر مادر داغدارش هم نباشد که بگوید یکی از برادران برود تا این‌که مادرم دلخوش باشد؛ به فکر سرپرستی فرزندان صغیر خودش هم نباشد که در مدینه هستند؛ این همان بصیرت است.

وفاداری حضرت اباالفضل العبّاس هم از همه جا بیشتر در همین قضیه وارد شدن در شریعه فرات و ننوشیدن آب است. البته نقل معروفی در همه دهانها است که امام حسین علیه‌السّلام حضرت اباالفضل را برای آوردن آب فرستاد. اما آنچه که من در نقلهای معتبر -مثل «ارشاد» مفید و «لهوف» ابن‌طاووس- دیدم، اندکی با این نقل تفاوت دارد. که شاید اهمیت حادثه را هم بیشتر میکند. در این کتابهای معتبر این‌طور نقل شده است که در آن لحظات و ساعت آخر، آن‌قدر بر این بچه‌ها و کودکان، بر این دختران صغیر و بر اهل حرم تشنگی فشار آورد که خود امام حسین و اباالفضل با هم به طلب آب رفتند. اباالفضل تنها نرفت؛ خود امام حسین هم با اباالفضل حرکت کرد و به طرف همان شریعه فرات -شعبه‌ای از نهر فرات که در منطقه بود- رفتند، بلکه بتوانند آبی بیاورند. این دو برادر شجاع و قویپنجه، پشت به پشت هم در میدان جنگ جنگیدند. یکی امام حسین در سن نزدیک به شصت سالگی است، اما از لحاظ قدرت و شجاعت جزو نام‌آوران بی‌نظیر است. دیگری هم برادر جوان سیوچند ساله‌اش اباالفضل العبّاس است، با آن خصوصیاتی که همه او را شناخته‌اند. این دو برادر، دوش به دوش هم، گاهی پشت به پشت هم، در وسط دریای دشمن، صف لشکر را میشکافند. برای این‌که خودشان را به آب فرات برسانند، بلکه بتوانند آبی بیاورند. در اثنای این جنگِ سخت است که ناگهان امام حسین احساس میکند دشمن بین او و برادرش عباس فاصله انداخته است. در همین حیص و بیص است که اباالفضل به آب نزدیکتر شده و خودش را به لب آب میرساند. آن‌طور که نقل میکنند، او مشک آب را پر میکند که برای خیمه‌ها ببرد. در این‌جا هر انسانی به خود حق میدهد که یک مشت آب هم به لبهای تشنه خودش برساند؛ اما او در این‌جا وفاداری خویش را نشان داد. اباالفضل العبّاس وقتی که آب را برداشت، تا چشمش به آب افتاد، «فَذَکِّر عطش الحسین»؛ به یاد لبهای تشنه امام حسین، شاید به یاد فریادهای العطش دختران و کودکان، شاید به یاد گریه عطشناک علی‌اصغر افتاد و دلش نیامد که آب را بنوشد. آب را روی آب ریخت و بیرون آمد. در این بیرون آمدن است که آن حوادث رخ میدهد و امام حسین علیه‌السّلام ناگهان صدای برادر را میشنود که از وسط لشکر فریاد زد: «یا اخا ادرک اخاک».

بیانات رهبر معظم انقلاب در خطبه‌های نماز جمعه تهران‌ 1379/1/26

«ماه شعبان تجلي مقام نبي اكرم(ص) است؛ «الَّذِي كَانَ رَسُولُ اللَّهِ صلي الله عليه و آله يدْأَبُ فِي صِيامِهِ وَ قِيامِهِ»؛ حضرت شب و روزش را شب زنده‌داري و روزه داري مي كرد. من گمان مي كنم اين شب زنده داري و روزه داري براي شفاعت بوده تا راه ما باز شود؛ يعني با عبادت حضرت، فتوحات براي ما مي شود و الا ما نمي توانيم موانع ابليسي را كنار بزنيم. نافله شب حضرت، روز ما را زنده مي كند و شب ما را احيا مي كند و الا عبور از وادي شيطان شدني نيست؛ زيرا امواج او بسیار سنگين است؛ دو ركعت نماز چهار هزار ساله دارد! چطور مي توانيد از او عبور كنيد! فقط خود حضرت مي توانند عبور دهد. 
ماه شعبان ماهي است كه حضرت با عبادت خودش مي خواهد ما را عبور بدهد؛ «فَأَعِنَّا عَلَى الِاسْتِنَانِ بِسُنَّتِهِ فِيهِ وَ نَيلِ الشَّفَاعَةِ لَدَيهِ»؛ خدايا ما را كمك كن كه اين سنت شب زنده داري و روزه داري حضرت را انجام بدهيم، تولي به حضرت پيدا كنيم و به محيط شفاعت حضرت وارد شويم و حضرت به ما كمك كند تا آماده شويم كه درهاي شهوات را ببنديم

و درهاي شفاعت حضرت به روي ما باز شود.

اين ماه، ماه شفاعت نبي اكرم(ص) است، تجلي نبي اكرم(ص) در اين ماه است و ورود به اين ماه ورود به ولايت و شفاعت حضرت است. كفران اين نعمت، كفران سنگيني است؛ كفران پيغمبر خاتم(ص) است، ايشان با اين مقامات از عالم بالا آمدند و دستشان را دراز كردند و مي‌فرمايند که دستتان را بدهيد تا من ببرم. ما هم مشغول بازيگري هستيم و كفران اين نعمت را مي كنيم! حضرت طلب مي كند، دعوت مي كند، دست دراز مي كند و ما دست حضرت را پس مي زنيم! اين كفران ماه شعبان است».
📝استاد سیدمحمّدمهدی میرباقری، ۹۳/۳/۳۱

​
پاسداران آگاهانه انتخاب می کنند.شجاعانه می جنگند.

غریبانه زندگی می کنند.

مظلومانه شهید می شوند.

وبی شرمانه توهین می شوند.
شهیددکتربهشتی
 میلاد امام حسین(ع)و روز پاسدار مبارک

‍

​
‍ ‌ 💟خانه ی آخرتم هست قدمگاه حبیببر سر سنگ مزارم بنویسید حسین
هر که پرسید چه دارم دگر از دار جهان

همه ی دار و ندارم بنویسید حسین
هیچ شعری ننویسید به روی کفنم

با گِل تربت یارم بنویسید حسین
تا نپرسند ز من هیچ سوال آن دو ملک

به روی سینه ی زارم بنویسید حسین
گلشن و باغ و بهشتم به خدا روضه ی اوست

همه ی باغ و بهارم بنویسید حسین💟
🌹🍃میلاد دردانه رسول مبارک🍃🌹