🔴ما چرا آرامش نداریم؟
💠چون توی کارامون تمرکز نداریم.
🚫 مواردی هست که آرامش و تمرکز انسان رو بهم میزنه：
🔴مثلا تلویزیون دیدن مداوم باعث میشه که انسان فکرش آشفته بشه
🔴گوش کردن به موسیقی و مداحی زیاد باعث آشفتگی شدید ذهنی میشه.
🔴ارتباط با نامحرم باعث بهم خوردن تعادل ذهنی هست. 
🔴دیدن تصاویر مستهجن ذهن انسان رو داغون میکنه.
🔴دخانیات و قلیون و قرص های مختلف و مشروبات الکلی تمرکز رو نابود میکنن و…
🔴به طور کلی هر گناهی که انسان میکنه، باعث بهم خوردن تعادل روانی و آرامش انسان میشه.

✅ و تنها راهش هم مبارزه با هوای نفسه که آرامش و تمرکز کامل رو به انسان هدیه میده.

روش فکر کنید و بعد گناه نکنید.

سعی کن با تفکر گناه رو ترک کنی…

🔻 اگر لشکر شیاطین نتوانند مؤمن را به انحراف بکشانند، خود ابلیس به میدان می‌آید…
«اگر كسي خيال كرد كه خودش مي‌تواند بايستد و با #شيطان مقابله كند، ترديد نكنيد كه تسخير شيطان مي‌شود. خداوند متعال بر اساس مصلحتي او را آفريده و دستش هم در دنيا تا يك دوره‌اي باز گذاشته و اين همه امكانات به او داده. او ما را كنترل مي‌كند، همچون دستگاه‌هاي جاسوسي که بخواهند يك نفر را كنترل كنند. به او اجازه كنترل داده شده. به اندازه يك لشگر براي يك مؤمن مي‌چيند. گاهي اوقات هم براي درگيري با مؤمن، لشگر مي‌فرستد و وقتي حريف نمي‌شوند خودش به ميدان مي‌آيد؛ آنجايي كه كار سخت مي‌شود لشگرها كنار مي‌روند و خودش بي‌پرده مي‌آيد…
در مقابل اين شيطان و دشمن توانا و ماهري كه دو ركعت نمازِ چهارهزارساله خوانده و بسياري از زواياي وجود ما را هم مي‌داند و می‌تواند در زواياي جسم ما و قلب ما نفوذ كند، خداوند متعال به ما چه چيز داده؟ چه پناهگاهي به ما داده كه پناه ببريم تا ديگر شيطان در آنجا راه نداشته باشد؟ آن پناهگاه چيست که اگر كسي آنجا رفت ديگر مأمون است و شيطان نمي‌تواند درونش نفوذ كند؟».

🔑۶ ڪلید طلایى
🍁✨دلے را نشکن؛

شاید ← خانه خدا باشد.
🍁✨ڪسے راتحقیر مڪن؛

شاید ← محبوب خدا باشد. 
🍁✨از هيچ عبادتے دریغ مڪن؛

شاید ← ڪلید رضايت الله باشد.
🍁✨سر نماز اول وقت حاضر شو؛

شاید ← آخرین دیدارت با خدا باشد.
🍁✨هيچ گناهے را ڪوچك ندان؛

شايد ← خشم خدا در آن باشد.
🍁✨ازهیچ غمی ناله نڪن؛

شاید ← امتحانے ازسوے خدا باشد

برای محاسبۀ نفس به دو آگاهی نیاز داریم/ محاسبۀ نفس بدون انسان‌شناسی نمی‌شود
حجت الاسلام پناهیان:
در روایت می‌فرماید: «از ما اهل‌ بیت(ع) نیست کسی که هر روز خودش را محاسبه نکند؛ لَیْسَ مِنَّا مَنْ لَمْ یُحَاسِبْ نَفْسَهُ فِی کُلِّ یَوْمٍ»(کافی/2/453) این محاسبۀ نفس، کارِ هر روزه است؛ اما بعضی‌ها سالی یک‌بار هم انجامش نمی‌دهند!

انسان برای محاسبۀ نفس نیاز به دو آگاهی دارد: یکی انسان شناسی و دیگری تجربیات خودش در این زمینه؛ یعنی اول باید یک کلیاتی از انسان در دستش باشد، و بعد -بر اساس این کلیات- روز به روز به طور موردی و جزئی، نفس خود را بررسی و تجربه کند. مثلاً بگوید: «من امروز چرا این کار را انجام دادم؟ چرا آن کار را انجام ندادم؟…» محاسبۀ نفس بدون انسان‌شناسی نمی‌شود.

ما اگر بتوانیم «از بالا به انسان نگاه کنیم» تسلط‌مان بر خودمان افزایش پیدا خواهد کرد. بعضی‌ها نمی‌توانند از بالا به خودشان نگاه کنند و این خیلی بد است. مثلاً طرف، عصبانی شده ولی خودش متوجه نیست که عصبانی شده است! یا متوجه نیست که «من معمولاً در چنین شرایطی عصبانی می‌شوم» یا «من چند دقیقه دیگر، عصبانیتم فروکش می‌کند» یا اینکه «من در چنین موقعیت‌هایی معمولاً خیلی خوشحال می‌شوم» یا «من معمولاً در چنین شرایطی غمگین می‌شوم و تا دو روز هم دلم گرفته است» یا «من در چنین موقعیت‌هایی معمولاً حسادتم تحریک می‌شود و چند ساعت ذهن مرا درگیر می‌کند» کسی که خودش را نمی‌شناسد و نمی‌تواند از بالا به خودش نگاه کند، نمی‌تواند چنین گزاره‌هایی را دربارۀ خودش بگوید.